یک هفته قبل ، یک گروه ، گروهی که هنوز باور دارند ، زندگی در کمک به دیگران معنی پیدا می کند، دور هم جمع شدند و در گوشه ای از این مملکت که از نظر خیلیها آخر دنیاست!!! و حتی به خودشان زحمت نمی دهند که نیم نگاهی به نقشه ایران بیندازند تا ببینند ، زاهدان کجاست، کار بزرگی انجام دادند و شعله ای را افروختند که ایمان دارم ،همین گروه کوچک ، خواهند کوشید، شعله را زنده نگهدارند.گروهی که اکثرا خانم بودند، اکثرا غیربومی اما سالها ساکن زاهدان که دیگر خاک دامنگیر سیستان و بلوچستان ،دامنگیرشان کرده.....گروهی بی ادعا که بی هیچ چشمداشتی دست یاری به من دادند ،اعتماد کردند و در کنارم ماندند.....نه ادعای بشر دوستیشان گوش فلک کرد و نه با عقاید روشنفکرانه و ادعاهای پوچ و بی اساس به دیگران فخر فروختند....یک هفته قبل ، یکی از بهترین اتفاقات زندگیم را تجربه کردم........همانطور که عده زیادی دست یاری دادند ومن تا ابد ممنون یاریشان هستم ، شاید گلایه باشد از آنان که می توانستند و نخواستند، حتی زحمت ، یک اطلاع رسانی ساده در فیس بوک را هم به خود ندادند! و خود من ، در موقعیتهای مشابه طور دیگری عمل کردم.....اما عزیزان،بازارچه برگزار شد، نتیجه باور نکردنی بود....و هیچ چیز ارزشمندتر از کنار هم بودن قلبهایی مهربان که برای لحظاتی تمام ناملایمتیهای زندگی را فراموش کردند ،نبود...هیچ چیزی والاتر ، ازحس انسانیت و نوع دوستی که در آن دو روز در آن فضا موج می زد،نبود.... ومن خوشحالم که ثابت کردیم ، که می توانیم با دستهای خالی ، اما اراده ای بزرگ و قلبهایی که برای دیگران می تپند ، آغاز گر باشیم
سر تعظیم فرود می آورم ، مقابل تمام نازنینانی که دست یاری دادند و سپاس بابت اعتمادشان....درود
ششم بهمن ماه هزارو سیصدو نود و یک
زاهدان
