........

!و دل همیشه آزرده ات اگر آزرده نباشد ، می گیرد
می اندیشی به تمام این سالها ......به تمام تلاشهایت برای اثبات حضور ....برای اثبات بودن .... و جنگیدن با انکار حضورت ، عشقت و بودنت
و چه تلاش احمقانه ای
و نمی دانستی حضور اثبات نمی خواهد اگر باور باشد حضورت
و نمی دانستی انکار ، ستیز نمی خواهد....چاره ،ستیز نیست ، رفتن و پایان دادن، چاره است
تا زنده بماند روح و قلبت ....تا زنده بمانی.....تا عاشق شوی ....تا عاشق بمانی

و انتظار همدم تنهائیت شد در تمام این سالها ....همدم دل آزردگی هایت....انتظار...انتظار...انتظار
و باز هم چه احمقانه بود این انتظار
و نمی دانستی انتظار چگونه تمام لحظاتت را می بلعد و تو نمی فهمی

چه دردناک است انکار شدن
چه دردناک است انتظار

اما حالا که فرصت عاشقی هست ، عاشقی کن
تا فرصت هست ، بگذار دلت عاشقی کند با کسی که عاشقی می داند
تا فرصت هست ، عاشقی کن با آنکه عاشق است
آبان هزار و سیصد و هشتاد و نه