بگذار هر روز

بگذار هر روز،رویایی باشد در دست

بگذار هر روز،عشقی باشد در دل

بگذار هر روز،دلیلی باشد برای زندگی

................

داغ یک عشق قدیمو اومدی تازه کردی
شهر خاموش دلم رو تو پرآوازه کردی
.
.
.

.
تا تویی تنها بهانه واسه زنده بودنم

من به غیر از خوبی تو مگه حرفی میزنم؟

........

قلب من از صدای تو چه عاشقانه کوک شد. تمام پرسه های من کنار تو سلوک شد

این حقیقت زندگی است

ما كساني كه به فكرمان هستند را به گريه مي اندازيم

گريه مي كنيم براي كساني كه به فكرمان نيستند

و به فكر كساني هستيم كه هيچوقت برايمان گريه نمي كنند

اين حقيقت زندگي است

یلدا مبارک

روزهای عجیبی است این روزها.... شنیدن خبر فوت ناگهانی کسی که تا چند روز گیجت می کند....زلزله ای که تمام خاطرات غمبار بم را زنده می کند....خبر خوب آمدن دوستی عزیز که پس از سالها دیداری تازه خواهد شد و خاطراتی خوش مرور می شود و برنامه ریزی برای آخرهفته ....و در کنار همه اینها منم با دلی که شکسته و قلبی که درد دارد ....خیلی زیاد....و هر روز یا چیزی می شنوی یا می خوانی یا می بینی که فقط مانند نوک چاقو روی قلبت خراش می کشد....و ای کاش می دانستم چرا

امشب یلدا است.....جمع کوچکمان با فال حافظی که مثل این چند سال گذشته فرشید برایمان می گیرد،باز جمع است ....یلدا مبارک

من هم روزی حتما حالم خوب می شود.....حتما

حکمت وداع

کم کم تفاوت ظریف میان نگهداشتن یک دست
و زنجیر کردن یک روح را یاد خواهی گرفت
اینکه عشق تکیه کردن نیست
و رفاقت، اطمینان خاطر
و یاد میگیری که بوسه ها قرارداد نیستند
و هدیه ها، عهد و پیمان معنی نمیدهند
و شکستهایت را خواهی پذیرفت
سرت را بالا خواهی گرفت با چشمهای باز
با ظرافتی زنانه و نه اندوهی کودکانه
و یاد میگیری که همه ی راههایت را هم امروز بسازی
که خاک فردا برای خیال ها مطمئن نیست
و آینده امکانی برای سقوط به میانه ی نزاع در خود دارد
کم کم یاد میگیری
که حتی نور خورشید میسوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری
بعد باغ خود را میکاری و روحت را زینت میدهی
به جای اینکه منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد
و یاد میگیری که میتوانی تحمل کنی…
که محکم هستی…
که خیلی می ارزی
و می آموزی و می آموزی
با هر خداحافظی
یاد میگیری
خورخه لوئیس بورخس

........

اولین روز دبستان باز گرد،کودکیها شاد و خندان باز گرد،درسهای سال اول ساده بود.آب را بابا به سارا داده بود.درس پند آموز روباه و خروس ،روبه مکار و دزد و چابلوس.با وجود سوز و سرمای شدید ،ریز علی پیراهن از تن می درید.تا درون نیمکت جا می شدیم،ما پر از تصمیم کبری می شدیم
کاش هرگز زنگ تفریحی نبود.جمع بودن بود و تفریقی نبود،کاش می شد باز کوچک می شدیم،لااقل یک روز کودک می شدیم

........

حرام است عشق
وحلال
است دروغ
شگفتا

..............

از برت دامن‌کشان ، رفتم ای نامهربان
از من آزرده‌دل ، کی دگر بینی نشان

رو می کنم به آینه

رو می کنم به آینه

روبه خودم داد میزنم

ببین چقدر حقیر شده

اوج بلند بودنم

رو می کنم به آینه

من جای آینه می شکنم

رو به خودم داد میزنم

این آینه ست یا که منم

من و ما کم شده ایم

خسته از هم شده ایم

بنده ی خاک خاک ناپاک

خالی از معنای آدم شده ایم

رو می کنم به آینه

روبه خودم داد میزنم

ببین چقدر حقیر شده

اوج بلند بودنم

دنیا همون بوده و هست

حقارت از ما و منه

وگر نه پیش کائنات

زمین مثل یه ارزنه

زمین بزرگ و باز نیست

دنیای رمز و راز نیست

به هر طرف رو می کنم

راه رهایی باز نیست

من و ما کم شده ایم

خسته از هم شده ایم

بنده ی خاک خاک ناپاک

خالی از معنای آدم شده ایم

دنیا کوچیک تر از اونه

که ما تصور می کنیم

فقط با یک عکس بزرگ

چشمامونو پر می کنیم

به روز ما چی اومده

من و تو خیلی کم شدیم

پاییز چقدر سنگینی داشت

که مثل ساقه خم شدیم

من و ما کم شده ایم

خسته از هم شده ایم

بنده ی خاک خاک ناپاک

خالی از معنای آدم شده ایم

رو می کنم به آینه

روبه خودم داد میزنم

ببین چقدر حقیر شده

اوج بلند بودنم

رو می کنم به آینه

من جای آینه می شکنم

روبه خودم داد می زنم

این آینه ست یا که منم

رو می کنم به آینه

رو می کنم به آینه

رو می کنم به آینه

........

من و ما كم شده‌ايم خسته از هم شده‌ايم
بنده خاك، خاك ناپاك خالي از معناي آدم شده‌ايم

حتی برای شنیدن یک دوستت دارم ساده

بهار نوزاد است
ستاره نوزاد است
سیب نوزاد است
بیا با هم عهد ببندیم پا به پای سیب گریه کنیم
پا به پای ستاره و بهار
تا بزرگ شویم
تا ترکه ی انار خواب سیب و ستاره را زخم نکند
تا کسی شبیه خاکستر پا به خلوت دریا نگذارد
بیا با هم بزرگ شویم
با آوازی متمایل به ایینه های شمال
بیا با هم بزرگ شویم
بیدارم ، شرجی مهربان من
همراه باد ارغوانی ساز بزن
بیدارم
تا نگاه نوزادم در آغوش چشمان تو
قد بکشد
قد بکشد رو به جانب شمال
رو به علاقه ، به حوالی اقاقی
حتی برای شنیدن یک دوستت دارم ساده
گوش هایم نوزادند
که نمی گویی که نمی شنوم
بیدارم ، از هر پنجره ای بیدارتر
و نشانی برهنه ی کوچه ی نیامدنت را خوب می دانم
و حتی لب دریا را بارها بوسیده ام
و حتی میان گهواره هم عمری به عمد
همسن سیب وامانده ام
حالا ، ستاره ی سبز من ، بی تعصب بگو
بر می گردی با هم بزرگ شویم ؟

مريم اسدی

...............

در كوي تو رسم سرفرازي اين است

مستان تو را كمينه بازي اين است


با اين همه رتبه هيچ نتوانم گفت

شايد كه تو را بنده نوازي اين است

maybe

Eat,Pray,Love....I am thinking....thinking....thinking....maybe I should be Liz....maybe...

حمید مصدق-فروغ فرخزاد-جواد نوروزی

حمید مصدق
تو به من خنديدي و نمي دانستي
من به چه دلهره از باغچه همسايه سيب را دزديدم
باغبان از پي من تند دويد
سيب را دست تو ديد
غضب آلود به من كرد نگاه
سيب دندان زده از دست تو افتاد به خاك
و تو رفتي و هنوز
سالهاست كه در گوش من آرام آرام
خش خش گام تو تكرار كنان مي دهد آزارم
و من انديشه كنان غرق در اين پندارم
كه چرا باغچه كوچك ما سيب نداشت

فروغ فرخزاد
من به تو خنديدم
چون كه مي دانستم
تو به چه دلهره از باغچه ی همسايه سيب را دزديدي
پدرم از پي تو تند دويد
و نمي دانستي باغبان باغچه همسايه
پدر پير من است
من به تو خنديدم
تا كه با خنده خود پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم
بغض چشمان تو ليك
لرزه انداخت به دستان من و
سيب دندان زده از دست من افتاد به خاك
دل من گفت: برو
چون نمي خواست به خاطر بسپارد
گريه تلخ تو را
و من رفتم و هنوز
سالهاست كه در ذهن من آرام آرام
حيرت و بغض تو تكرار كنان
مي دهد آزارم
و من انديشه كنان غرق در اين پندارم
كه چه مي شد اگر باغچه خانه ما سيب نداشت


جواد نوروزی
دخترک خندید و
پسرک ماتش برد
که به چه دلهره از باغچه ی همسایه، سیب را دزدیده
باغبان از پی او تند دوید
به خیالش می خواست
حرمت باغچه و دختر کم سالش را
از پسر پس گیرد
غضب آلود به او غیظی کرد
این وسط من بودم
سیب دندان زده ای که روی خاک افتادم
من که پیغمبر عشقی معصوم
بین دستان پر از دلهره ی یک عاشق
و لب و دندان ِ
تشنه ی کشف و پر از پرسش دختر بودم
و به خاک افتادم
چون رسولی ناکام
هر دو را بغض ربود
دخترک رفت ولی زیر لب این را می گفت
او یقیناً پی معشوق خودش می آید
پسرک ماند ولی روی لبش زمزمه بود

مطمئناً که پشیمان شده بر می گردد
سالهاست که پوسیده ام آرام آرام
عشق قربانی مظلوم غرور است هنوز

جسم من تجزیه شد ساده ولی ذرّاتم
همه اندیشه کنان غرق در این پندارند
این جدایی به خدا رابطه با سیب نداشت

.......

دیگر از این همه سلامِ ضبط شده بر آدابِ لاجرم خسته‌ام

.............

.....

درست است که من
همیشه از نگاه نادرست و طعنه تاریک ترسیده ام
درست است که زیر بوته باد سر بر خشت خالی نهاده ام
درست است که طاقت تشنگی در من نیست
اما با این همه گمان مبر که در برودت این بادها خواهم برید

حالا دیگر از ندانستن شمال و جنوب جهان بغضم نمی گیرد
حالا دیگر از هر نگاه نادرست و طعنه تاریک نمی ترسم
حالا دیگر از هجوم نابهنگام لکنت و گریه نمی ترسم
حالا دیگر برای واژگان خفته در خمیازه کتاب
غصه بسیار نمی خورم

حالا به هر زنجیری که می نگرم بوی نسیم و ستاره می آید
حالا به هر قفلی که می نگرم کلام کلید و اشاره می بارد
شاعر که می شوی ، خیال تو یعنی حکومت دوست
باور کنید ! هی من ساده ، ساده به این ستاره رسیده ام ؟

من از شکستن طلسم و تمرین ترانه
به سادگی های حیرت دوباره رسیده ام

درست است
من هم دعاتان می کنم تا دیگر از هر نگاه نادرست نترسید
از هر طعنه تاریک نترسید
از پسین و پرده خوانی غروب
یا از هجوم نابهنگام لکنت و گریه نترسید
دوستتان دارم
ای سادگان صبور ، سادگان صبور

می گریم و می گریم و می گریم

......

حالا هنوز گاه به گاه سراغ گنجه که می روم

می دانم تمام آن پروانه ها مرده اند

حالا پیراهن چرک آن سالها را به در می آورم

می گذارم روبروی سهمی از سکوت آن سالها و می گریم و می گریم و می گریم

چندان بلند بلند که باران ببارد

و بدانم همسایه ام باز مهمان و موسیقی دارد

دیوانه ام می کند این ((نامه ها))ی سید علی صالحی نازنین ...که حرف تک تک ماست

جا مانده است چیزی

جا مانده است چیزی
چیزی جایی
که هیچ گاه دیگر
هیچ چیز
جایش را پر نخواهد کرد
نه موهای سیاه
و نه دندان های سپید

(حسین پناهی)

...........

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا ؟
ولی باز هم خوب بود .....خیلی خوب شنیدن صدای آشنا پس از سالها.....حس ،حس غریبی است

دلم عجیب گرفته است

دلم گرفته
دلم عجیب گرفته است
و هیچ چیز،
نه این دقایق خوشبو، که روی شاخه ی نارنج می شود خاموش،
نه این صداقت حرفی، که در سکوت میان دو برگ این گل شب بوست
نه هیچ چیز مرا ازهجوم خالی اطراف نمی رهاند
و فکر می کنم
که این ترنم موزون حزن تا به ابد

شنیده خواهد شد
سهراب سپهری

......

قصه نيستم كه بگويي
نغمه نيستم كه بخواني
صدا نيستم كه بشنوي
يا چيزي چنان كه ببيني
يا چيزي چنان كه بداني
من درد مشتركم
مرا فرياد كن
*
درخت با جنگل سخن مي گويد
علف با صحرا
ستاره با كهكشان
و من با تو سخن مي گويم
نامت را به من بگو
دستت را به من بده
حرفت را به من بگو
قلبت را به من بده
من ريشه هاي تو را دريافته ام
با لبانت براي همه لبها سخن گفته ام
و دستهايت با دستان من آشناست
در خلوتِ روشن با تو گريسته ام
براي خاطر زندگان
و در گورستان تاريك با تو خوانده ام
زيباترين سرودها را
زيرا كه مردگان اين سال
عاشق ترينِ زندگان بوده اند

شاملوی بزرگ

باقی افسانه دروغ است

این بار نیز پرده که افتاد
سهراب نیم خیز شد
دامن تکاند که برخیزد و بگوید
اجرای خوب ! کف زدن حضار را می شنوی
اما نتوانست
خون را که دید گفت
تو قاعده ی بازی را بر هم زدی آقا
قرار بود فاجعه بازی شود نه بازی فاجعه
قرار همیشه همین بوده
باقی افسانه دروغ است

(منوچهر آتشی)

آمده ايم عاشق شويم

پذيره شدن دانه اي سرگشته
تا مرواريدي آفريده شود
به خون دلي
سينه اي به شكيبايي صدف مي طلبد
جگر هزار توي سرخگل مي خواهد
كه
خدنگ شبنمي به چله نشاند
و تا گلوي تفتيده آفتاب
پرتاب كند
هشدار
نطفه نهنگ است عشق نه كرمينه وزغي
و لمحه اي تلاطم طغيانش را
دلي به هيبت دريا مي طلبد
هشدار ! روزگار
آمده ايم عاشق شويم


منوچهر آتشی

چقدر خوبه بودنت

دیروزصبح وقتی می خواستم برم سر کار تو خیابون پام پیچ خورد !!!
بعدشم داستان شروع شد دیگه و تا عصر مچ پای مبارک رفت تو گچ.امروز داشتم فکر می کردم به همه دوستای خوبی که دارم و محبتشون که غربت این شهر و دوری از خانواده رو برام از بین می برند.و باز حضور یک دوست خوبی که من هرچی از اون بگم کمه....دوستی که توتمام این سالها کنارم بوده و به جرات می تونم بگم خیلی از لحظات بد زندگیمو بدون حضورش نمی تونستم به راحتی سپری کنم.همیشه برام یک تکیه گاه بوده....دیروز هم برای منه لنگ، باز تکیه گاه شد.خوبه ،خیلی خوبه بودنش.خیلی

خلاصه ،خیلی خوبه که هستی

..........

غریب است دوست داشتن.

و عجیب تر از آن است دوست داشته شدن

وقتی می‌دانیم کسی با جان و دل دوستمان دارد ...

و نفس‌ها و صدا و نگاهمان در روح و جانش ریشه دوانده؛

به بازیش می‌گیریم هر چه او عاشق‌تر، ما سرخوش‌تر، هر چه او دل نازک‌تر، ما بی رحم ‌تر.

تقصیر از ما نیست؛

تمامیِ قصه هایِ عاشقانه، اینگونه به گوشمان خوانده شده‌اند

......

.هوا گرفته بود و باران می بارید

!کودکی با تصور کودکانه خود،رو به آسمان کرد و گفت:خدا جون گریه نکن،درست می شه

!ما آدمها یک روزی بنده خوبی می شیم

باران....رز قرمز

شب بدی است امشب....به زمین و زمان بد وبیراه می گویم
افکارم پریشان است....آدمها ، اتفاقات ، حرفها و......در ذهنم رژه می روند
نمی دانم قرار است کی از سر هم دست برداریم من و این گذشته
نمی دانم چرا من هم شدم خاطره باز....شاید به این دلیل که هنوز آنقدر زمان نگذشته تا خاطره شوند تمام این ماجراها
همیشه خاطره و خاطره بازی را نکوهش کردم ،اما خودم.....یاد این شعر می افتم
منی که نام شراب از کتاب می شستم زمانه کاتب دکان می فروشم کرد
می دانم،اینگونه، گذشته ، زنجیرت می کند.گذشته ، حال و آینده را می کشد....زمان می ایستد و زندگی رنگ

می بازد....می دانم ...می دانم
هر چه هست ، امشب ، شب خوبی نیست....صدای زنگ موبایل برمی گرداندم به حال....تویی....می دانم صدایم دستم را رو
می کند برایت !.....آنقدر سر به سرم می گذاری تا صدای خنده ام را بشنوی ....حالا دیگر رضایت می دهی خداحافظی کنی
و من فکر می کنم ، چقدر خوب است حضورت برای روح پریشان من
و من درگیر با گذشته ، هنوز ناتوانم در پاسخ به تمام خوبیهای تو
........................................................................................................................................
دو چیز مرا دیوانه می کند....بوی باران.....بوی رز قرمز
امروز باران می بارد....اولین باران پاییزی....نباید در خانه نشست و از پشت شیشه پنجره باران را تماشا کرد....زیر باران باید رفت.....منتظرم هستی .....از پله ها که پایین می روم فکر می کنم به تو....با لبخند همیشگی سلام می کنی و با شیطنت در مورد لباسم نظر می دهی
سلام
سلام

بوی باران است و بوی .....خم می شوی و از روی صندلی عقب ماشین ، چیزی را بر می داری

باران می بارد
و تو آمده ای با یک بغل گل رز قرمز
باران می بارد

بوی باران......بوی رز قرمز.....و من دیوانه می شوم.......

آبان ماه هزار و سیصد و هشتاد و نه

دوستت دارم‌ها را نگه می‌داری برای روز مبادا

دوستت دارم‌ها را نگه می‌داری برای روز مبادا،

دلم تنگ شده‌ها را، عاشقتم‌ها را…

این‌ جمله‌ها را که ارزشمندند الکی خرج کسی نمی‌کنی!

باید آدمش پیدا شود!

باید همان لحظه از خودت مطمئن باشی و باید بدانی که فردا، از امروز گفتنش پشیمان نخواهی شد!

سِنت که بالا می‌رود کلی دوستت دارم پیشت مانده، کلی دلم تنگ شده و عاشقتم مانده که خرج کسی نکرده‌ای و روی هم تلنبار شده‌اند!

فرصت نداری صندوقت را خالی کنی.! صندوقت سنگین شده و نمی‌توانی با خودت بِکشی‌اش…

شروع می‌کنی به خرج کردنشان!

توی میهمانی اگر نگاهت کرد اگر نگاهش را دوست داشتی

توی رقص اگر پا‌به‌پایت آمد اگر هوایت را داشت اگر با تو ترانه را به صدای بلند خواند

توی جلسه اگر حرفی را گفت که حرف تو بود اگر استدلالی کرد که تکانت داد

در سفر اگر شوخ و شنگ بود اگر مدام به خنده‌ات انداخت و اگر منظره‌های قشنگ را نشانت داد

برای یکی یک دوستت دارم خرج می‌کنی برا ی یکی یک دلم برایت تنگ می‌شود خرج می‌کنی! یک چقدر زیبایی یک با من می‌مانی؟

بعد می‌بینی آدم‌ها فاصله می‌گیرند متهمت می‌کنند به هیزی… به مخ‌زدن به اعتماد آدم‌ها!

سواستفاده کردن به پیری و معرکه‌گیری…

اما بگذار به سن تو برسند!

بگذار صندوقچه‌شان لبریز شود آن‌‌وقت حال امروز تو را می‌فهمند بدون این‌که تو را به یاد بیاورند



غریب است دوست داشتن.

و عجیب تر از آن است دوست داشته شدن...

وقتی می‌دانیم کسی با جان و دل دوستمان دارد ...

و نفس‌ها و صدا و نگاهمان در روح و جانش ریشه دوانده؛

به بازیش می‌گیریم هر چه او عاشق‌تر، ما سرخوش‌تر، هر چه او دل نازک‌تر، ما بی رحم ‌تر.

تقصیر از ما نیست؛

تمامیِ قصه هایِ عاشقانه، اینگونه به گوشمان خوانده شده‌اند


دکتر شریعتی

هفت آبان سالروز تولد کوروش کبیر گرامی باد

به یادتان می آورم
زیباترین منش آدمی
محبت اوست
و بهترین خوبی ها
خرسندی مردمان من است
و بهترین ارمغان آدمی
آزادی ست

........

باران ، یعنی عاشقی
بوی باران....بوی خاک باران خورده ، مستت می کند
پس

تا باران هست ، عاشقی باید کرد
......با تو عاشق

وای باران

باران

شیشه پنجره را باران شست

از دل من اما

چه کسی نقش تو را خواهد شست

........

!و دل همیشه آزرده ات اگر آزرده نباشد ، می گیرد
می اندیشی به تمام این سالها ......به تمام تلاشهایت برای اثبات حضور ....برای اثبات بودن .... و جنگیدن با انکار حضورت ، عشقت و بودنت
و چه تلاش احمقانه ای
و نمی دانستی حضور اثبات نمی خواهد اگر باور باشد حضورت
و نمی دانستی انکار ، ستیز نمی خواهد....چاره ،ستیز نیست ، رفتن و پایان دادن، چاره است
تا زنده بماند روح و قلبت ....تا زنده بمانی.....تا عاشق شوی ....تا عاشق بمانی

و انتظار همدم تنهائیت شد در تمام این سالها ....همدم دل آزردگی هایت....انتظار...انتظار...انتظار
و باز هم چه احمقانه بود این انتظار
و نمی دانستی انتظار چگونه تمام لحظاتت را می بلعد و تو نمی فهمی

چه دردناک است انکار شدن
چه دردناک است انتظار

اما حالا که فرصت عاشقی هست ، عاشقی کن
تا فرصت هست ، بگذار دلت عاشقی کند با کسی که عاشقی می داند
تا فرصت هست ، عاشقی کن با آنکه عاشق است
آبان هزار و سیصد و هشتاد و نه

............

زندگی بسیار کوتاه است
چیزی به من ببخش که دوستش داشته باشم

I'm calling' you

I'm calling' you
When all my goals, my very soul
Ain't fallin' through
I'm in need of U
The trust in my faith
My tears and my ways is drowning so
I cannot always show it
But don?t doubt my love
I'm callin' U
With all my time and all my fights
In search for the truth
Tryin' to reach U
See the worth of my sweat
My house and my bed
Am lost in sleep
I will not be false in who I am
As long as I breathe
Oh, no, no
I don't need nobody
& I don't fear nobody
I don't call nobody but U
My One & Only
I don't need nobody
& I don't fear nobody
I don't call nobody but U
U all I need in my life
I'm callin' U
When all my joy
And all my love is feelin' good
Cuz it's due to U
See the time of my life
My days and my nights
Oh, it's alright
Cuz at the end of the day
I still got enough for me and my
I'm callin' U
When all my keys
And all my bizz
Runs all so smooth
I'm thankin' U
See the halves in my life
My patience, my wife
With all that I know
Oh, take no more than I deserve
Still need to learn more
Oh, no, no
I don't need nobody
& I don't fear nobody
I don't call nobody but U
My One & Only
I don't need nobody
& I don't fear nobody
I don't call nobody but U
U all I need in my life
Our relationship, so complex
Found U while I was headed straight for hell in quest
You have no one to compare to
‘Cause when I lie to myself nothings hidden from U
I guess I'm thankful
Word on the street is U changed me
It shows in my behaviour
Past present future
Lay it all out
Found my call in your house
And let the whole world know what this love is about
Yo te quiero, te extrano, te olvido
Aunque nunca me has faltado, siempre estas conmigo
Por las veces que he fallado y las heridas tan profundas
Mejor tarde que nunca para pedirte mil disculpas
Estoy gritando callado yo te llamo, te escucho, lo intento
De ti yo me alimento
Cuando el aire que respiro es violento y turbulento
Yo te olvido, te llamo, te siento
Translation:
[I love you, I miss you, I forget you
Even though you never let me down and always are by my side
For all the times I've failed and hurt you deeply
Better later than never to give you a 1000 apologies
I'm shouting silently, callin' you, I'm listening to you, I'm tryin'
You nourish me
When the air that I breathe is violent and turbulent
I'm forgettin' you, I'm callin' you, I'm feelin' you]
Oh, no, no
I don't need nobody
& I don't fear nobody
I don't call nobody but U
My One & Only
I don't need nobody
& I don't fear nobody
I don't call nobody but U…
http://www.lyricsmania.com/im_calling_you_lyrics_outlandish.html

.......

......
خانه دوست کجاست ؟

.....

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
رفتم از كوي تو ليكن عقب سرنگران
ما گذشتيم و گذشت آنچه تو با ما كردي
تو بمان و دگران واي بحال دگران
مي‌روم تا كه به صاحبنظري باز رسم
محرم ما نبود ديده‌ي كوته‌نظران
دلِ چون آينه‌ي اهل صفا مي‌شكنند
كه ز خود بي‌خبرند اين زخدا بي‌خبران
سهل باشد همه بگذاشتن و بگذشتن
كاين بود عاقبت كار جهان گذران

......

ساده است نوازش سگی ولگرد
شاهدِ آن بودن که
چگونه زیر غلتکی می‌رود
و گفتن که: «سگ من نبود.»

ساده است ستایش گلی،
چیدنش،
و از یاد بردن که گلدان را آب باید داد.

ساده است بهره‌جویی از انسانی؛
دوست داشتنش بی‌احساس عشقی؛
او را به خود وانهادن
و گفتن که: «دیگر نمی‌شناسمش.»

ساده است لغزش‌های خود را شناختن؛
با دیگران زیستن به حسابِ ایشان
و گفتن که: «من اینچنین‌ا‌م.»

ساده است که چگونه می‌زییم.
باری،
زیستن سخت ساده است
و پیچیده نیز هم.

.....

و این جهان پر از صدای حرکت پاهای مردمیست
که همچنان که ترا می بوسند
در ذهن خود طناب دار ترا می بافند

......

پروردگارا !

قانون شفا را به من بیاموز

تا به مدد تو یاریگر دردمندانی باشم

که به بهای دردشان طبابت آموختم

.......

شقایق عاشق ،بر شانه های باد نشست

و مرا ترک کرد

گفت بیندیش

تا با من بودن را کجا از دست داده ای

علی نیک نشان

......

...........
سطر آخر اما :
وقت خورشید و نگاه تو و زیبایی یک صبح بهاری شاید
خواب من با دست های تو به پایان برسد
آن زمان می مانم
و زخوابی آرام
با سبد ها امید
سوی تو می آیم

آخر آن روز
مرا می خوانی
با صدایی زیبا
دست هایی پر مهر
تا کنارت باشم ...

.......

رنجوری تو را
باور نمی کنم
ای پیش مرگ تو همه رخشنده اختران
تو مرگ آفتاب درخشان و پاک را
باور مکن
که ابر ملالی اگر تو راست
چونان غروب سرد غم انگیز بگذرد
دردی اگر به جان تو بنشست
این نیز بگذرد
تهمت به تو ؟
تهمت زدن چگونه توانم به آفتاب ؟
لعنت به آن کنم که دو رو بود
نفرین به او کنم که عدو بود

.......

رنجوری تو را
باور نمی کنم
ای پیش مرگ تو همه رخشنده اختران
تو مرگ آفتاب درخشان و پاک را
باور مکن
که ابر ملالی اگر تو راست
چونان غروب سرد غم انگیز بگذرد
دردی اگر به جان تو بنشست
این نیز بگذرد
تهمت به تو ؟
تهمت زدن چگونه توانم به آفتاب ؟
لعنت به آن کنم که دو رو بود
نفرین به او کنم که عدو بود

کاشکی دلم رسوا بشه

یه شب تو خواب وقته سحر شهزاده ايی زرين کمر

نشسته بر اسب سفيد مي یومد از کوه و کمر

می رفت و آتش به دلم می زد نگاهش


کاشکی دلم رسوا بشه دريا بشه اين دو چشم پرآبم

روزی که بختم وا بشه بی یار بشه اون که آمد به خوابم

شهزاده ی رویای من شاید تویی

اونکس که شب در خواب من آید تویی ...

از خواب شیرین ناگه پریدم دیگر ندیدم اورا کنارم ای خدا

جانم رسیده از غصه بر لب هر روز و هر شب در انتظارم ای خد ا

.........

دل من دير زمانی است كه می پندارد

دوستی نيز گلی است

مثل نيلوفر و ناز

ساقه ترد ظريفی دارد

بی گمان سنگدل است آنكه روا می دارد

جان اين ساقه نازك را

- دانسته-

بيازارد

در زمينی كه ضمير من و توست

از نخستين ديدار

هر سخن ، هر رفتار

دانه هايی است كه می افشانيم

برگ و باری است كه می رويانيم

آب و خورشيد و نسيمش « مهر » است

گر بدانگونه كه بايست به بار آيد

زندگی را به دل‌انگيزترين چهره بيارايد

آنچنان با تو در آميزد اين روح لطيف

كه تمنای وجودت همه او باشد و بس

بی‌نيازت سازد ، از همه چيز و همه كس


زندگی ، گرمی دل های به هم پيوسته ست

تا در آن دوست نباشد همه درها بسته ست


در ضميرت اگر اين گل ندميده است هنوز

عطر جان‌پرور عشق

گر به صحرای نهادت نوزيده است هنوز

دانه ها را بايد از نو كاشت

آب و خورشيد و نسيمش را از مايه جان

خرج می بايد كرد

رنج می بايد برد

دوست می بايد داشت


با نگاهی كه در آن شوق برآرد فرياد

با سلامی كه در آن نور ببارد لبخند

دست يكديگر را

بفشاريم به مهر

جام دل هامان را

مالامال از ياری ، غمخواری

بسپاريم به هم


بسراييم به آواز بلند

- شادی روی تو

ای ديده به ديدار تو شاد

باغ جانت همه وقت از اثر صحبت دوست

تازه

عطر افشان

گلباران باد

فریدون مشیری

آمدي جانم به قربانت ولي حالا چرا ؟

آمدي جانم به قربانت ولي حالا چرا ؟
بي وفا بي وفا حالا كه من افتاده ام از پا چرا ؟
نوشدارويي و بعد از مرگ سهراب آمدي
سنگدل اين زودتر مي خواستي حالا چرا ؟
عمر مار ار مهلت امروز و فرداي تو نيست
من كه يك امروز مهمان توام فردا چرا ؟
نازنينا ما به ناز تو جواني داده ايم
ديگر اكنون با جوانان نازكن با ما چرا ؟
وه كه با اين عمر هاي كوته بي اعتبار
اين همه غافل شدن از چون مني شيدا چرا ؟
آسمان چون جمع مشتاقان ، پريشان مي كند
درشگفتم من نمي پاشد ز هم دنيا چرا ؟
شهريارا بي حبيب خود نمي كردي سفر
راه عشق است اين يكي بي مونس و تنها چرا ؟
بي مونس و تنها چرا ؟
تنها چرا ؟
حالا چرا ؟

In Those Years

In those years, people will say, we lost track
of the meaning of we, of you
we found ourselves
reduced to I
and the whole thing became
silly, ironic, terrible:
we were trying to live a personal life
and, yes, that was the only life
we could bear witness to

But the great dark birds of history screamed and plunged
into our personal weather
They were headed somewhere else but their beaks and pinions drove
along the shore, through rages of fog
where we stood, saying I
Adrienne Rich

......

........

و اینک دیواری است

بگذار بر این دیوارمرغ من بنشیند

و دست تو او را کریمانه دانه بخشد

و دیوار پله ای باشد

برآمدن ما را

چه در بالا

یک آسمان به چشمان ما نگاه می کند

و در پایین گهواره و گور ماست

که بر آن همواره شقایقی سوزان می روید

....

کاش با خورشید می آمیختیم

کاش همرنگ افقها می شدیم

زندگی من

مردی در میان کتابها و روزنامه ها
زنی را از جنس فیلمهایش بوسید
یأسی بر چشمان امیدوار رحمی بارید
و نطفه ی رنج من شکل گرفت
در نخستین غروب که آسمان را خون آلود کرد
از حسرت عشقی ناگفته
زاده شدم
و هرگز سخن از عشق در میان نیامد
و زن در ذهن مرد توقیف شد
آنچنانکه عدالت در ذهن جامعه
سفر به راه افتاد
اینه ای در دستم بود
چراغی در اندیشه ام
زمین پر از گامهای سیاه بود
و کفشهای من تنها ضربان سرما را می تپیدند
ناگاه نشست مردی در اینه ام
نشسته بود مردی روبروی من
و در خلأ خود بود
ستارگان درخشانند
مرد ستاره نبود
کوهها استوارند
مرد باوری استوار نبود
نشسته بود مردی روبروی من
و من دوستش می داشتم
سیاه بود و تلخ بود
همخوابه شد نگاه تلخ مرد با شکسته های اینه ام
و کابوس زاده شد
دقایق من در نحوست صبحی کاذب هدر رفتند
و از هر کنار به پای پوش قاعده های من خاری فرو رفت
من مست کردم
و در هر مستی ام تو را می دیدم
مانند شهرم که غذا را
و تو را که می دیدم
که بزرگ می شوی ، که بزرگتر می شوی
و می افتی و بلند می شوی و رشد می کنی و رشد می کنی
و خودم را که فرو می ریزم و فرو می ریزم
و آب می شوم و آب می شوم
در یأسی که تو در آن ،‌ در دردی که شعر من در آن
متولد می شوی و بزرگ می شوی و بزرگتر می شوی
و من شاعر سیه پوش شعری سپید موی هستم
با روزنه ای کوچک ، با دریچه ای کم سو
که عشق را رهنمون می کرد
به سردی انگشتانم و سردی نگاهم
که هیچ نمی دید
جز کویر ،‌ جز کویر ،‌ جز کویر
و سردی لبانم
که دیر گاهی نخوانده بود ترانه ای
ترانه های دلتنگی
ترانه های تنهایی
و ترانه های همزاد خود را ترک گفتم
تا ترانه ای دیگر بسرایم
ترانهای خاکستری رنگ
تا ریشه های سیاه تو را بسوزاند
و من گم شدم در ترانه ات
که اگر می نواختی
هر زخمه اش رهاییت بود
و اگر می نواختی هر زخمه اش پیوندی داشت با ریشه های من
و من پر از بغض بودم و اشک
پدر نبود
و او تنها در کتابهایش بود و جز انسانهای مرکبی
هیچ چیز را نمی دید و نمی دید و نمی دید
و مادر در بایگانی فیلمخانه ی توقیف شده ی ذهن پدر بود
و برای مادر من نبودم
جز دروغ یک مرد
و نبودم جز حماقتی آشکار
و من پر از بغض بودم و اشک
و شهر تاریک بود
و شهر همیشه تاریک بود
و مردی که روبروی من نشسته بود
سیاه بود و تلخ بود
و من دوستش می داشتم
نه برای آفتاب و نه به خاطر شب
به شکل پدر بود
و من به خاطر شعر دوستش می داشتم
و من شاعر سیه پوش شعری سپید موی هستم
و شهر پر از زخم بود
و من پر از بغض بودم و اشک
و گونه ی خیس آسمان
مرد آمده بود
و من به شک رسیدم
و مادر در ذهن پدر توقیف بود
آنچنانکه آزادی در ذهن شهر
و شهر در شک بود
مرد صدا کرد مرا
آنچنانکه عدالت شهر را
و من گوش نکردم
و شهر پر از ناله بود
باید به سکوت عادت می کردم
بی گاهان تو آمدی
و من گرمایت را احساس نکردم
و شهر بیمار بود
تو به من لبخند زدی
تا دگر بار باوری استوار یسازم
و من باور را به خاک سپردم
آنچنان که شهر آزادی شهیدش را
و من می دانستم معجزات تو برای من عمری کوتاه دارند
و سرانجام
در دورها ، در دوردست ها
در سرزمینی که دور از میلاد هر ذهن روشن است
و دور از ترانه های رهاییست
کسی را قربانی کردند
و صدایش را هیچ کس نشنید
کسی را قربانی کردند
و هیچ نشانه ای در میان نبود
نه سرخی خون شفق و نه سرخی خون فلق
چرا که در چنین سرزمینی شاعران را
بی هیچ نشانه ای مصلوب می کنند
کسی را قربانی کردند
و دریغ از یک پرنده
و قربانی پرواز در آسمانی بی پرنده
و قربانی نگاه در زمین نابینایان تاریک دل
و مرگ
مرگ دشوار نبود
وسیع بود مثال خورشید که بر زمین
و می نواخت مرگ
مثال باران که بر کویر
و مرگ لالایی می گفت
همتای مادربزرگ که لالاییش
که تنها نجوای مه گرفته ی لالاییش در پشت پرچین خاطرات
باور هر چیز خوب را ، هر چیز پاک را
در من زنده نگاه می داشت

ساناز کریمی

دنیای این روزهای من

دنياي اين روزاي من هم قد تن پوشم شده

اونقدر دورم از تو كه دنيا فراموشم شده

دنياي اين روزاي من درگير تنهاييم شده

تنها مدارا مي كنيم دنيا عجب جايي شده

هر شب تو روياي خودم آغوشتو تن مي كنم

آينده ي اين خونه رو با شمع روشن مي كنم

هر شب تو روياي خودم آغوشتو تن مي كنم

آينده ي اين خونه رو با شمع روشن مي كنم

در حسرت فرداي تو تقويممو پر مي كنم

هر روز اين تنهاييو فردا تصور مي كنم

هم سنگ اين روزاي من حتي شبم تاريك نيست

اينجا به جز دوري تو چيزي به من نزديك نيست

هر شب تو روياي خودم آغوشتو تن مي كنم

آينده ي اين خونه رو با شمع روشن مي كنم

هر شب تو روياي خودم آغوشتو تن مي كنم

آينده ي اين خونه رو با شمع روشن مي كنم

دنياي اين روزاي من همقد تن پوشم شده

انقدر دورم از تو كه دنيا فراموشم شده

دنياي اين روزاي من درگير تنهاييم شده

تنها مدارا مي كنيم دنيا عجب جايي شده

عاقبت

روزی گفتم

عاقبت یک روز می گریزم از فسون دیده ی تردید.....

امروز می گویم

عاقبت امروز گریختم از فسون دیده ی تردید.....

بودیم و کسی پاس نمی داشت که هستیم / باشد که نباشیم و بدانند که بودیم

زمان فروردین 84
مکان یک رستوران سنتی توی یک شهری
یک گروه صمیمی و دوست داشتنی دور هم جمع شدند به مناسبت تولد یکی از بچه های این گروه
همه خوشحال بودند نه فقط بابت تولد ....چون داشت یک رابطه ای شکل می گرفت که همه اعتقاد داشتند رابطه کامل و خوبی

خواهد بود....اما یک جمله ....فقط یک جمله همه چیز رو همون شب تغییر داد
فقط یک صحبت کوچک از یک رابطه کوتاه در سالها قبل....همین

حالا زمان خرداد 89
مکان ذهن دو تا آدم
پسری که چند روزه حالش بده ، خیلی بد، بهم ریخته....جای خالی دوست داشتن و دوست داشته شدن بد آزارش می ده
تمام این سالها حسرت از دست دادن ، آزارش داده.... هیچکدوم ار روابط نصف و نیمه هم،حتی یک ذره آرومش نکرد
نمی دونه چرا اون شب یک رابطه ناب و دوست داشتنی ، فارغ از تمام خود خواهی ها ، رو فدای یک خاطره کرد....فدای یک
گذشته..... و امروز فقط دلخوشه به یک دوستی .... و خوشحاله حد اقل این مونده....دلخوش به دیدن هر چند وقت یکبار به مناسبتی
این روزها دلش می خواد فقط مناسبت بسازه چون تا چند وقت دیگه ، هر مناسبتی هم باشه دیگه بعد فاصله این اجازه رو نمی ده
ای کاش زمان بر می گشت... دیروز حرفی زد که می دونست دیگه فایده ای نداره
گفت : ای کاش یکبار دیگه فرصت داشتم عشقمو ثابت کنم...فقط یکبار دیگه


دختری که مثل پسر آشفته نیست....اگر هم دغدغه ای داره، بابت اتفاقاتی که داره چیزهایی رو تو زندگیش تغییر می ده .... وقتی
حرف پسر رو شنید ، رفت تو فکر....بر گشت به قبل ...چندتا رابطه رو شروع نشده تموم کرد بابت یک صحبت کوچیک .... واقعا
پنج سال قبل اون حرف اینقدر مهم بود ؟.....آره بود هنوز هم هست.... حرف دیروز پسر مثل یک تلنگر بود
همیشه اعتقاد داشته، گذشته و خاطرات بخشی از زندگی هست
نمی شه فراموش کرد اما نباید با اون زندگی کرد و حال رو فدا کرد بابت چیزهایی که قرار نیست برگردند
ولی چرا تو چند سال گذشته اینقدر در گیر شد با رابطه ای که بارها بارها ، صحبت از همین گذشته ها رو شنید...اما ادامه داد چرا؟
اون هم گذشته هایی که بارها حتی به عمقش شک کرد
چند بار احساسش ، خودش و غرورش دیده نشد ، ولی چرا موند و ادامه داد ؟
چرا سالها این رابطه و داستانهاش شد تنها دلیل گریه هاش ؟ داستانهایی که هر کدوم مثنوی هفتاد من کاغذند
چرا اینقدر صبر...صبری که هیچوقت برای هیچ رابطه ای صرف نکرد....یعنی علاقش اینقدر عمیق بود ؟
سالها اونقدر غرق شد که هیچکس دیگه ای رو ندید .... اشتباه کرد ؟
یاد این جمله افتاد : کسانی که دوستمان دارند نمی بینیم و به کسانی دل می بندیم که دوستمان ندارند
فقط می دونه اینقدر دیگه حقش نبود.....شایدم بود و نمی دونه....
فقط می دونه که دیگه فرصت فکر کردن به گذشته رو نداره....مگه قراره چی برگرده.....با چی قراره زخمی که مونده رو دلش
التیام پیدا کنه ؟ با کلنگ زدن به قبر گذشته؟
کی قراره این زخم خوب بشه....نمی دونه.....نکنه خودش هم داره با گذشته زندگی می کنه و نمی دونه
و چقدر این قشنگه
......
....
.
بودیم و کسی پاس نمی داشت که هستیم / باشد که نباشیم و بدانند که بودیم

ملاقات

بارانی که روزها

بالای شهر ایستاده بود

عاقبت بارید

تو بعدِ سال ها به خانه ام می آمدی



تکلیفِ رنگ موهات

در چشم هام روشن نبود

تکلیفِ مهربانی ، اندوه ، خشم

و چیزهای دیگری که در کمد آماده کرده بودم

تکلیفِ شمع های روی میز

روشن نبود



من و تو بارها

زمان را

در کافه ها و خیابان ها فراموش کرده بودیم

و حالا زمان داشت

از ما انتقام می گرفت



در زدی

باز کردم

سلام کردی

اما صدا نداشتی

به آغوشم کشیدی

اما

سایه ات را دیدم

که دست هایش توی جیبش بود



به اتاق آمدیم

شمع ها را روشن کردم

ولی

هیچ چیز روشن نشد

نور

تاریکی را

پنهان کرده بود...



بعد

بر مبل نشستی

در مبل فرو رفتی

در مبل لرزیدی

در مبل عرق کردی



پنهانی،بر گوشه ی تقویم نوشتم

نهنگی که در ساحل تقلا می کند

برای دیدن هیچ کس نیامده است

گروس عبدالملکیان

هیچ یادت هست

.......
هیچ یادت هست
که زمین را عطشی وحشی سوخت
برگ ها پژمردند
تشنگی با جگر خاک چه کرد
هیچ یادت هست
توی تاریکی شب های بلند
سیلی سرما با تاک چه کرد
با سرو سینه گلهای سپید
نیمه شب باد غضبناک چه کرد
هیچ یادت هست
......
....
...
.

زنی از تاریخ

من سراغ دریچه ای بارانی می روم که روبه افقی سبز گشوده می شود
به پیشواز کبوتری سرخ که از خاکسترش گل می روید
من از سمت ستاره ها به پیشواز مردی خواهم رفت
که با تمام ابعاد کج و معوج خیالش ، قابل پرستش است
و عاقبت به انتظار کسی خواهم ماند که با سکوتش سخن می گوید
من کسی هستم که با خود ققنوس سوغات می برد
و تنها آرزویش این است که باورش کنند
و در پایان قصه
پشت تمام این دریچه های خیس
یک افق به سمت پنجره تنهایی من سبز می شود

وقتی که باران با تمام قطراتش انتظار مرا باور کند
من ثبت خواهم شد در تاریخ
زنی از جنس باران
خیس خیس
به ا نتظار مردی بود دستفروش
که در خیابان تلخ تنهایی ، کبوتر سرخ می فروخت
من ثبت خواهم شد
"در تاریخ"

*یک تلخی دلنشین داشت این متن ،برای همین انتخاب کردم ،نه کسی به کسی نسبت بده،نه کسی به خودش*

زندگی را دور بزن

آنگاه که بر تارک بلندترین قله ها رسیدی

لبخند خود را نثار تمام سنگریزه ها ئی کن که پایت را خراشیدند

I love this....I want to share with you...."Esi" by Williams Robert From: http://lyricstranslate.com From: http://lyricstranslat

English
You
You you look like a very beautiful flower on earth
you are you are in the desert a inexaustible source of water
you only you
you you look like the sun in the blue sky
shining star in the sweet night fall
you only you
chorus x 2
I will love you
till I become you and you become me
and until the future, the present. the past
become you and you me
I will love you
you you look like summer in the cloudiness of life
a warm hope in the chill of the heart
you only you
you you look like a bright dewdrop in the morning
parfum brought from a far away land
you only you
chorus x 3

.......

Greek
Esi
Εσύ μοιάζεις με πανέμορφο λουλούδι στη γη
Είσαι είσαι μες στην έρημο αστείρευτη πηγή
εσύ μόνο εσύ
Εσύ μοιάζεις με τον ήλιο στον γαλάζιο ουρανό
λαμπερό αστέρι στο γλυκό το δειλινό
εσύ μόνο εσύ
chorus x 2
Θα σ'αγαπώ
ώσπου να γίνω εγώ εσύ και εσύ εγώ
κι ώσπου το μέλλον, το παρόν ,το παρελθόν
γίνουν εσύ και εσύ εγώ
εγώ θα σ'αγαπώ
Εσύ μοιάζεις καλοκαίρι στης ζωής τη συννεφιά
μια ζεστή ελπίδα στης καρδιάς τη παγωνιά
εσύ μόνο εσύ
Εσύ μοιάζεις λαμπερή δροσοσταλιά το πρωΐνό
άρωμα φερμένο από τόπο μακρινό
εσύ μόνο εσύ
chorus x 3

.....

او می رود دامن کشان من زهر تنهایی چشان

دیگر مگیر از من نشان کز دل نشانم می رود

.....

Hey you!

Hey you ! out there in the cold
Getting lonely, getting old, can you feel me ?
Hey you ! standing in the aisles
With itchy feet and fading smiles, can you feel me ?
Hey you ! don't help them to bury the light
Don't give in without a fight.

Hey you ! out there on your own
Sitting naked by the phone, would you touch me ?
Hey you ! with your ear against the wall
Waiting for someone to call out, would you touch me ?
Hey you ! would you help me to carry the stone ?
Open your heart, I'm coming home

But it was only fantasy
The Wall was too high, as you can see
No matter how he tried he could not break free
And the worms ate into his brain.

Hey you ! out there on the road
Always doing what you're told, can you help me ?
Hey you ! out there beyond the wall
Breaking bottles in the hall, can you help me ?
Hey you ! don't tell me there's no hope at all
Together we stand, divided we fall

دشتها آلوده ست

در لجنزار گل لاله نخواهد روئيد

در هواي عفن آواز پرستو به چه كارت آيد ؟

فكر نان بايد كرد

و هوايي كه در آن

نفسي تازه كنيم

گل گندم خوب است

گل خوبي زيباست

اي دريغا كه همه مزرعه دلها را

علف كين پوشانده ست

هيچكس فكر نكرد

كه در آبادي ويران شده ديگر نان نيست

و همه مردم شهر

بانگ برداشته اند

كه چرا سيمان نيست

و كسي فكر نكرد

كه چرا ايمان نيست

و زماني شده است

كه به غير از انسان

هيچ چيز ارزان نيست

حمید مصدق

تا کی باید نالان باشیم از انسان نبودن ها....بی اصالتی ها.....بی حرمتیها....پستی ها
خسته ام .....خسته
بیایید انسان باشیم....برای یک لحظه....فقط یک لحظه
به خدا کار سختی نیست

.....

هیچ کس از من نپرسید که در کدام خانه ،در کجا،پشت کدام میز،در کدام تختخواب و در کدام مملکت دوست دارم راه بروم،بخورم ،بخوابم و یا چه کسی را از سر ترس دوست داشته باشم

.....

سرزمین گوجه های سبز

هرتا مولر

....

!هرگز کسی اینگونه فجیع به کشتن خود برنخاست که من به زندگی نشستم

غمي غمناك

شب سردي است ، و من افسرده.
راه دوري است ، و پايي خسته.
تيرگي هست و چراغي مرده.

مي كنم ، تنها، از جاده عبور:
دور ماندند ز من آدم ها.
سايه اي از سر ديوار گذشت ،
غمي افزود مرا بر غم ها.

فكر تاريكي و اين ويراني
بي خبر آمد تا با دل من
قصه ها ساز كند پنهاني

نيست رنگي كه بگويد با من
اندكي صبر ، سحر نزديك است:
هردم اين بانگ برآرم از دل :
واي ، اين شب چقدر تاريك است!

خنده اي كو كه به دل انگيزم؟
قطره اي كو كه به دريا ريزم؟
صخره اي كو كه بدان آويزم؟


مثل اين است كه شب نمناك است.
ديگران را هم غم هست به دل،
غم من ، ليك، غمي غمناك است
سهراب سپهری

......

مردی ، مددی ، اهل دلی ، آیا نیست ؟

حمیده خیرآبادی ، مادر سینمای ایران در 86 سالگی درگذشت

سرشار از خاطره
خوب و کمی هم بد

Dov'e L'Amore

Dov'e L'Amore
Dov'e L'Amore
I cannot tell you of my life
Here is my story

I'll sing a love song
Sing it for you alone
Though you're a thousand miles away
Love's feeling so strong

Come to me baby
Don't keep me waiting
Another night without you here
And I'll go crazy

There is no other there is no other
No other love can take your place
or match the beauty of your face
I'll keep on singing til the day
I carry you away

With my love song
With my love song

Dov'e L'Amore
Dov'e L'Amore
Where are you now my love?
I need you here to hold me

Whispered so sweetly
Feel my heart beating
I need to hold you in my arms
I want you near me

Come to me baby
Don't keep me waiting
Another night without you here
And I'll go crazy

There is no other there is no other
No other love can take your place
or match the beauty of your face
I'll keep on singing til the day
I carry you away

With my love song
With my love song

Non c'e nessuno
(there is no other)
Non c'e nessuno
Non c'e nessuno
Bello come te e ti amo
(as beautiful as you and I love you)

Come to me baby
Come to me baby
Another night without you here
And I'll go crazy

There is no other there is no other
No other love can take your place
or match the beauty of your face
I'll keep on singing til the day
I carry you away

With my love song with my love song
With my love song with my love song

.....

گرتو سبزی سبزم

گر تو شادی شادم

من ز شیرینی تو فرهادم

وطنم ، ایرانم

عید آن روزمبارک بادم

که تو آبادی و من آزادم

جهان است شادان به پندار نیک
ز پندار نیک است گفتار نیک
چو پندار و گفتار تو نیک شد
نیاید ز تو غیر کردار نیک
نوروزتان مبارک

خونه باهار

کمک کنین هلش بدیم ، چرخ ستاره پنچره
رو آسمون شهری که ستاره برق خنجره
گلدون سرد و خالی رو ، بذار کنار پنجره
بلکه با دیدنش یه شب ، وا بشه چن تا حنجره
به ما که خسته ایم بگه ، خونه باهار کدوم وره ؟
تو شهرمون آخ بمیرم ، چشم ستاره کور شده
برگ درخت باغمون ، زباله ی سپور شده
مسافر امیدمون ، رفته از اینجا دور شده
کاش تو فضای چشممون ، پیدا بشه یه شاپره
به ما که خسته ایم بگه ، خونه باهار کدوم وره ؟
کنار تنگ ماهیا ، گربه رو نازش می کنن
سنگ سیاه حقه رو ، مهر نمازش می کنن
آخر خط که می رسیم ، خطو درازش می کنن
آهای فلک که گردنت ، از همه مون بلن تره

به ما که خسته ایم بگو ، خونه ی باهار کدوم وره ؟
عمران صلاحی

به تو اندیشیدن

به تو اندیشیدن

سکوت من است

عزیزترین ،طولانی ترین و طوفانی ترین سکوت

تو در درونم هستی همیشه

همچون قلب نادیده ام

همچون قلبی اما که به درد می آورد

همچون زخمی که زندگی می بخشد

وای ، باران
باران ؛
شیشه ی پنجره را باران شست
از دل من اما
چه کسی نقش تو را خواهد شست ؟
آسمان سربی رنگ

من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ
می پرد مرغ نگاهم تا دور
وای ، باران
باران ؛
پر مرغان نگاهم را شست
خواب رؤیای فراموشیهاست
خواب را دریابم
که در آن دولت خاموشیهاست
من شکوفایی گلهای امیدم را در رؤیاها می بینم
و ندایی که به من می گوید :
گر چه شب تاریک است
دل قوی دار ، سحر نزدیک است

عشق گم شده

نامی...ز عشق گم شده نامی

......

We are drunken of the words not cried out yet
Of the kisses not given yet
Of the days not arrived yet
Of the freedom we have achieved speck by speck
Raise the flag to slap on the face of winds
Even tortoises who know where they are heading
Can reach the finishing line before the rabbits who don't

YANIS RITSOS(GREECE)

سپندارمذگان

جشن سپندارمذگان یکی از جشن‌های ایرانی است که امروز ایرانیان آنرا در روز سپندارمذ (پنجمین روز) از ماه سپندارمذ (اسفند) برگزار می‌کنند. ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه آورده‌است که ایرانیان باستان این روز را روز بزرگداشت زن و زمین می‌دانستند

تاریخچه

در گاه‌شماری‌های مختلف ایرانی، علاوه بر این که ماه‌ها اسم داشتند، هریک از روزهای ماه نیز یک نام داشتند. به‌عنوان مثال روز اول هر ماه «روز اورمزد»، روز دوم هر ماه، روز بهمن (سلامت، اندیشه) که نخستین صفت خداوند است، روز سوم هر ماه، اردیبهشت یعنی «بهترین راستی و پاکی» که باز از صفات خداوند است، روز چهارم هر ماه، شهریور یعنی «شاهی و فرمانروایی آرمانی» که خاص خداوند است و روز پنجم هر ماه، «سپندارمذ» بوده‌است. سپندار مذ لقب ملی زمین است. یعنی گستراننده، مقدس، فروتن. زمین نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می‌ورزد. زشت و زیبا را به یک چشم می‌نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می‌دهد. به همین دلیل در فرهنگ باستان اسپندارمذگان را به‌عنوان نماد مهر مادری و باروری می‌پنداشتند

در هر ماه، یک بار، نام روز و ماه یکی می‌شده‌است که در همان روز که نامش با نام ماه مقارن می‌شد، جشنی ترتیب می‌دادند متناسب با نام آن روز و ماه. مثلاً شانزدهمین روز هر ماه، «مهر» نام داشت و که در ماه مهر، «مهرگان» لقب می‌گرفت و می‌بینیم که چگونه هر جشنی با معنی و مفهوم عمیق خود برای مردم شادی می‌آفرید

روز آبان در ماه آبان جشن «آبانگان» است یعنی جشن ستایش آب و روز آذر در ماه آذر جشن «آذرگان» است یعنی جشن ستایش آتش و همین طور روز پنجم ماه دوازدهم (اسفند)، «سپندارمذ» یا «اسفندار مذ» نام داشت که جشنی با همین عنوان می‌گرفتند. «سپندارمذگان» روز زن و زمین است

روز پنجم اسفند در همه گاه‌شماری‌های ایرانی به عنوان روز جشن اسپندار مذگان شناخته می‌شود

آیین‌ها

در این روز مردان به همسران خودهدیه می‌دادند. مردان زنان خانواده را بر تخت شاهی می‌نشاندند و از آنها اطاعت می‌کردند و به آنان هدیه می‌دادند. این یک یادآوری برای مردان بود تا مادران و همسران خود را گرامی بدارند و چون یاد این جشن تا مدت‌ها ادامه داشت و بسیار باشکوه برگزار می‌شد همواره این آزرم و احترام به زن برای مردان گوشزد می‌گردید. این جشن هیچ ارتباطی به ولنتاین ندارد

اختلاف در زمان برگزاری

هم اکنون در برخی جاها، به جای روز سپندارمذ (پنجم) از ماه سپندارمذ (اسفند)، روز بیست و نهم بهمن را روز جشن سپندارمذگان می‌دانند. در باره پرسش بخاطر وجود دوگانگی‌ها باید گفت که جشن‌ها و فاصله‌های میان آنها در نوشته‌های کهن ایرانی دارای تعریف و اندازه‌های مشخصی است که به مانند دانه‌های یک زنجیر در پیوستگی کامل با یکدیگر هستند. تغییر جای یکی از آنها، موجب گسست همه این رشته خواهد شد

چنانکه در منابع ایرانی آمده‌است، جشن سده پس از ۴۰ روز از شب یلدا یا چله، و پس از ۱۰۰ روز از اول آبان قرار دارد. همچنین جشن سده، پیش از ۲۵ روز از جشن اسفندگان است

این اندازه‌ها و فاصله‌های تعریف شده در نوشته‌ها و ریشه نامه‌های کهن ایرانی، تنها با گاهشماری ایرانی با ماه‌های سی و یک روزه (مبدأ هجری خورشیدی کنونی) که بزرگترین دستاورد دانش گاهشماری در جهان است، همسان است؛ ولی با کتابچه‌ای نوساخته که در چند سال گذشته در ایران با نام سالنمای دینی زرتشتیان چاپ می‌شود، هماهنگی ندارد. چرا که در این کتابچه، فاصله ۱۰۰ روزه از اول آبان تا جشن سده به ۱۰۶ روز، فاصله ۴۰ روزه شب چله (یلدا) تا جشن سده به ۴۶ روز، و فاصله ۲۵ روزه جشن سده تا سپندارمذگان (اسفندگان) به ۱۹ روز رسیده‌است. این فاصله‌ها با هیچکدام از اسناد و منابع و تاریخ‌نامه‌های ایرانی هماهنگی ندارد

اینها نمونه‌هایی از آشفتگی‌هایی است که منتشرکنندگان این کتابچه در ذهن نوجویان ایجاد کرده و نه تنها نظام قانونمند گاهشماری ایرانی را مخدوش کرده‌اند، بلکه اختلال‌هایی نیز در تقویم سنتی یزدگردی زرتشتی که در میان بسیاری از زرتشتیان ایران و عموم زرتشتیان هند و جهان رواج دارد، به وجود آورده‌اند

قدمت بیست ساله این تقویم، دستکاری‌های فراوان در گاهشماری ایرانی و زرتشتی، نبود هیچگونه سامانه کبیسه‌گیری و تعریف مشخص از طول سال، مبدأ سالشماری ساختگی و نیز اختلاف‌های فراوان با دیگر زرتشتیان جهان باعث شده که زرتشتیان نیز چنین دستکاری‌هایی در قواعد سنتی و دینی را نادرست شمارند

از این رو، زمان درست شب یلدا برابر با شامگاه ۳۰ آذر، جشن سده در ۱۰ بهمن و جشن سپندارمذگان (اسفندگان) در ۵ اسفند است^[۱].

آئین‌ها و دیگر نام‌ها

این جشن را با نام‌های جشن برزیگران هم نامیده‌اند . در روز اسفندگان چند جشن با مناسکی به‌خصوص برگزار می‌شده‌است. نخستین جشن مردگیران یا جشن مژدگیران بود که اختصاص به زنان داشت. در این روز مردان زنان را هدیه‌ای خریدندی و از ایشان قدردانی کردندی. امروزه نیز بیشترین جنبهٔ مورد تأکید در اسفندگان قدردانی از زنان است. در زمان گذشته [چنان که ابوریحان روایت کرده‌است] عوام کارهای دیگری هم انجام می‌دادند چون آئین‌های جادوی برای دورکردن خرفستران اما ابوریحان این آئین‌ها را تازه و نااصیل خوانده‌است

http://fa.wikipedia.org/wiki/سپندارمزگان