هرگز نگذارید بو ببرند که بعد از رفتنشان چه بر شما گذشت. بگذارید در حسرت یک " دلسوزی آنی‌ "برای شما بمانند. در حسرت اینکه سرشان را با تامل تکان بدهند و زیر لب بگویند " ببین با خودش و من چکار کرد" حتی در حسرت یادآوری آنچه از خوب و بد که گذشت. یادتان باشد ، قدرت در دست شما است که توانایی‌ عاشق شدن و دوست داشتن داشته اید. یادتان باشد، آدم‌های ضعیف که میروند شایسته ی داشتن قلب و احساسِ شما نیستند. یادت ان باشد، برگشت، گاهی‌ سقوط به اعماقِ حقارتی دو جانبه است. قوی باشید و خوددار و بزرگ. آدم‌های غمگین و دلشکسته و رنجور را هیچکس دوست ندارد. ( غم را برای شاعرِ خود بگذارید ... و بروید ... ) نیکی‌ فیروزکوهی