هر نمایش روزی تمام می شود.همه ی کسانی که در آن نقش داشته اند یکی بعد از دیگری می روند صحنه خالی

می شود تماشاگران می روند و درسالن نمایش کسی نمی ماند.نه بازیگری,نه تماشاگری و نه قصه ای.یک روز هم سالن نمایش رامی کوبند واز بین می برند.از تمام نمایش ها و قصه ها ,زمین بایری می ماند که حافظه ای ندارد.سرنوشت زمین بایر؟خدا میداند

خاک بی حاصل خاطره ای ندارد وبدون خاطره جهان وجود نخواهد داشت

[از کتاب فصل آخر-گیتا گرکانی]