Sunday, November 7, 2010

..........

غریب است دوست داشتن.

و عجیب تر از آن است دوست داشته شدن

وقتی می‌دانیم کسی با جان و دل دوستمان دارد ...

و نفس‌ها و صدا و نگاهمان در روح و جانش ریشه دوانده؛

به بازیش می‌گیریم هر چه او عاشق‌تر، ما سرخوش‌تر، هر چه او دل نازک‌تر، ما بی رحم ‌تر.

تقصیر از ما نیست؛

تمامیِ قصه هایِ عاشقانه، اینگونه به گوشمان خوانده شده‌اند

3 comments:

khammari(ostad) said...

عشق واقعی، عشق به تمام خوبیهاست، از خورشید زیبا در قعر آسمان گرفته تا مرجان زیبا و عروس ملوس دریایی با حرکات خرامانش در قعر اقیانوس

sheibak said...

عشق خدا به بنده هاش هم همین طوریه.حالا فکرشو بکن ،حال خدا رو ببین وقتی تحویلش نمی گیرن‏!‏

kharkhoone84 said...

شاید من هم دارم این اشتباه رو میکنم!
نمی دانم....
؟
اما تا حدودی قبول دارم این حرف دکتر را